Jacobine Geel stopt als voorzitter van het College voor de Rechten van de Mens. Het besluit volgt op een kritisch rapport, afgelopen zomer, over haar functioneren. In een verklaring schrijft Geel dat ze het tijd vindt “om een voor alle partijen intense en voor mij persoonlijk ook ontwrichtende periode af te sluiten”. Het College voor de Rechten van de Mens oordeelt in geschillen waarbij sprake kan zijn van discriminatie. Vorig jaar escaleerde een conflict in de top, toen vier van de acht collegeleden bij het ministerie van Justitie en Veiligheid melding maakten van intimidatie, discriminatie en vriendjespolitiek door voorzitter Geel. Geen patroon van discriminatie, wel andere tekortkomingen Geel meldde zich daarop ziek. Een onderzoekscommissie onder leiding van oud-justitieminister Sorgdrager kwam in juli tot de conclusie dat er geen sprake was van een algemeen maatschappelijke misstand of een “patroon van discriminatie”. Bovendien concludeerden de onderzoekers dat de problemen in het college er ook al waren voor het aantreden van de voorzitter. Wel kraakte Sorgdrager enkele harde noten ten aanzien van Geel en kregen de melders deels gelijk. Zo oordeelde de commissie dat zij “niet voldoende competent” heeft gehandeld, zich schuldig maakte aan “een patroon van stelselmatig negeren en uitsluiten” en “weinig sensitiviteit, empathie en begrip” toonde tegenover twee van de melders. ‘Onbevangenheid beschadigd’ Het stemt Geel droevig dat ze “deze betekenisvolle functie” neerlegt, schrijft ze in haar verklaring. “Maar ons nationale mensenrechteninstituut is gediend met onbevangen leiderschap. Die onbevangenheid is beschadigd.” Geel is naar eigen zeggen met het ministerie van Justitie en Veiligheid in gesprek over “een passende opdracht na 1 december”. Toekomst onduidelijk Intussen is het onduidelijk hoe het verder moet met het College voor de Rechten van de Mens. De Tweede Kamer wacht nog altijd op een reactie van het ministerie, dat verantwoordelijk is voor het instituut. Het college telt op dit moment slechts vier leden, terwijl dat er volgens de wet negen moeten zijn. Volgens een woordvoerder van het college heeft dat geen consequenties voor het aantal zittingen dat kan plaatsvinden, omdat er ook plaatsvervangende collegeleden beschikbaar zijn. Wel wordt er gezocht naar nieuwe vaste collegeleden om weer aan de wettelijke eis te voldoen.

Langs de Noordzeekust zijn meerdere pakketten aangespoeld met mogelijk drugs erin, meldt de politie. De pakketten wegen samen ruim 350 kilo. De meeste zijn gevonden in Scheveningen. De politie kwam de pakketten op het spoor nadat iemand er een aantal op het strand had zien liggen en daar melding van maakte. Met een politiehelikopter en een vliegtuig van de Kustwacht is vervolgens het strand afgezocht naar meer pakketten. De pakketten zijn naar een andere locatie gebracht, waar de politie gaat onderzoeken wat er precies in zit. Wie nog meer pakketten op het strand ziet liggen, wordt geadviseerd om 112 te bellen.

Zonder tandenpoetsen naar school, niet worden getroost door je vader of moeder en zorgen voor broertjes en zusjes. Voor tienduizenden kinderen die opgroeien bij ouders met een verstandelijke beperking zijn dit herkenbare situaties. Om problemen te voorkomen, moet er voor deze kinderen betere begeleiding en zorg komen, vindt het Trimbos Instituut. Kinderen van ouders met een verstandelijke beperking hebben een grotere kans op emotionele en fysieke verwaarlozing, onveilige hechting, overbelasting en gepest worden, schetst het kennisinstituut. Vaak zijn ze cognitief al op jonge leeftijd voorbij hun ouders. Mensen met zo’n jeugd kunnen als gevolg daarvan ook in de volwassenheid met problemen kampen. Op een lotgenotendag komen morgen een kleine dertig van hen bijeen. Zo ook Rosita Vis (49), die pleit voor betere begeleiding van kinderen zoals zij. Zelf groeide ze op bij een verstandelijk beperkte moeder en stiefvader. Die stonden ‘s nachts niet op voor haar babybroertje. Als 8-jarig meisje gaf ze hem dan de fles, vertelt ze in gesprek met de NOS. Rosita Vis vertelt over de impact die haar jeugd op haar heeft gehad: “Alle professionals die in aanraking komen met ouders met een licht verstandelijke beperking moeten zich er bewust van worden dat hun kinderen mogelijk onder zeer moeilijke omstandigheden opgroeien”, zegt Daniëlle Meije, projectleider op dit gebied bij het Trimbos. Sinds vijf jaar maakt het Trimbos, kennisinstituut op het gebied van mentale gezondheid, deel uit van een denktank met ervaringsdeskundigen van belangenvereniging SIEN, die morgen de lotgenotendag organiseert, zorgpartijen en deskundigen. De denktank probeert zorgverleners, onderwijsprofessionals en de samenleving bewuster te maken van de problemen waar families mee te maken kunnen hebben. “Voor gezinnen waar zoveel speelt, is coördinatie van de zorg nodig”, zegt Meije. “Eén indicatie voor het hele gezin, van waaruit we zowel het kind als de ouders ondersteuning kunnen bieden, kan versnippering van de zorg tegengaan.” Volgens de Trimbos-onderzoeker zouden mensen die vanwege hun licht verstandelijke beperking en bijkomende problemen niet goed voor kinderen kunnen zorgen, soms überhaupt beter geen kinderen kunnen krijgen. “Velen worden zwanger zonder dat ze het willen. Dus als ze meer informatie hebben, dan heeft dat een ontmoedigende functie.” Oefenen met een huilende pop Mensen in kwetsbare omstandigheden, zoals mensen met een licht verstandelijke beperking, kunnen via het programma ‘Nu Niet Zwanger’ van GGD GHOR Nederland een eventuele kinderwens met zorgverleners bespreken. Bij 80 procent van de doelgroep blijkt dat zij het krijgen van een kind “nu niet optimaal vinden”. Zij kunnen hulp krijgen met bijvoorbeeld anticonceptie, vertelt programmanager Daniëlle van Sambeek. “Als ze het idee hebben van een roze wolk, de hele dag met een kindje knuffelen, spiegelen wij eerlijk voor wat het inhoudt”, legt Van Sambeek uit. “En ook: je krijgt geen voorrang voor een huis en je wordt niet rijk van kinderopvangtoeslag. Dat zijn ideeën die sommige mensen hebben.” Er is ook een ‘oefenbaby’. “Een pop die ‘s nachts gaat huilen om mensen te laten ervaren hoe het is om voor een baby te zorgen.” Op deze manier kunnen mensen een completer beeld krijgen van wat het inhoudt om kinderen te krijgen en op te voeden. In sommige gevallen maken zij dan een andere keuze, ziet Van Sambeek. Maar veel mensen met licht verstandelijke beperking krijgen deze ondersteuning nog niet en raken al dan niet gepland in verwachting. Hulp mijden Volgens Maroesjka van Nieuwenhuijzen, bijzonder hoogleraar LVB (licht verstandelijke beperking), Ouderschap en Jeugdbescherming aan de Universiteit van Amsterdam is het belangrijk dat de gezinnen in een vroeg stadium in beeld komen, zeker omdat er vaak sprake is van meervoudige en complexe problemen, ook financiële. Dat is lastig, omdat mensen met een licht verstandelijke beperking relatief vaker hulp mijden. “Omdat ze negatieve ervaringen hebben met hulpverlening, vaak al in hun eigen jeugd, en bang zijn voor een stigma en dat hun kind uit huis geplaatst wordt”, zegt Van Nieuwenhuijzen. Maar als ze te laat in beeld komen, gaan deze gezinnen vaak van crisis naar crisis. Passende zorg kan er volgens haar verschillend uitzien en veel effect hebben. “Als professionals langdurig betrokken zijn bij de thuissituatie, bij een crisis wat meer hulp bieden, en als het beter gaat juist wat meer op afstand betrokken blijven, kunnen deze ouders zelf hun kinderen opvoeden, zij het met ondersteuning.” Aan één woord genoeg Bij Rosita Vis was dit niet het geval. Inmiddels gaat het ‘prima’ met haar, al heeft ze nog regelmatig moeilijke periodes vanwege haar trauma’s. “Ik weet door schade en schande hoe ik daarmee om moet gaan. Ik zal nooit de Rosita worden die ik was geweest als mijn wiegje ergens anders had gestaan. Maar ik word zeker de betere versie van mezelf.” Op de lotgenotendag van morgen verwacht Vis herkenning en erkenning. “Een kind van ouders met een verstandelijke beperking zijn is heel eenzaam. Je bent nooit gezien en bent verwaarloosd. Je weet exact wat de lotgenoot meemaakt en hebt aan één woord genoeg.”

Het deed deze week nog winters aan in het land, met op een flink aantal plekken een laagje sneeuw of ijzel, maar over twee dagen ziet het er ineens heel anders uit. Het weerbeeld gaat flink omslaan. Zondag zijn er in het zuiden temperaturen van 17 graden mogelijk. Dat is wel anders dan wat we de afgelopen dagen hebben gezien. Dinsdag viel de eerste sneeuw van dit najaar in het noorden van het land en vanochtend lag er opnieuw een wit laagje in verschillende delen van het land. Dat zorgde voor de nodige overlast op de weg, met zowel een drukke ochtend- als avondspits. Vanavond en vannacht kan het ook nog glad zijn op de weg. Storm Bert De temperaturen rond het vriespunt verdwijnen de komende twee dagen. Het kwik gaat in die tijd flink omhoog. Dat komt door Bert, een storm die boven Groot-Brittannië en Ierland hangt, zegt weerman Peter Kuipers Munneke. “Daar gaat het dit weekend stormen en door die storm wordt er warme lucht uit Zuid-Europa naar onze omgeving gezogen.” In het zuiden kan het zondag 17 graden worden, in het midden van het land zo’n 15 graden en in het noordoosten 13 graden. “Dat is hoe dan ook bijzonder”, zegt Kuipers Munneke. “Als het in De Bilt inderdaad warmer dan 15 graden wordt, dan is dat nog maar de vijfde keer sinds 1901, toen de metingen begonnen.” Harde wind Er is wel een belangrijke kanttekening bij te maken, want wie denkt dat er een mooie lenteachtige dag op het programma staat, komt volgens de weerman bedrogen uit. “Het wordt juist zo warm door een harde wind. Aan de kust en op het strand staat windkracht 6 of 7. Die wind merk je overal, ook in het binnenland. En het wordt vrij bewolkt. Dus warm is het wel, maar niet windstil en zonnig.” Voor dat weer moeten we een paar dagen geduld hebben, want de rust keert volgens Kuipers Munneke daarna weer terug. “Maandag en dinsdag is het nog wat wisselvallig met buien. Het lijkt erop dat het vanaf woensdag weer wat rustiger wordt met een graad of 7 of 8. Het is dan droog met een wat grotere kans op zon.”

Het Openbaar Ministerie heeft een taakstraf van twintig uur geëist tegen een politieagent die buitensporig geweld zou hebben gebruikt bij een coronaprotest in Den Haag, ruim drie jaar geleden. Ook een andere agent is volgens het OM schuldig, maar zou geen straf moeten krijgen. Hij reageerde op een situatie die door zijn collega was veroorzaakt. De twee agenten staan terecht omdat ze in maart 2021 op het Malieveld in Den Haag tijdens een protest tegen de coronamaatregelen een man zouden hebben mishandeld toen ze hem wilden aanhouden. Het gaat om een hondengeleider en een ME’er. Hun identiteit is niet bekendgemaakt. De demonstrant had gezwaaid met een startkabel en kreeg een politiehond boven op zich, die hij vastpakte bij de oren. Daarop werd hij geslagen door de agenten om ervoor te zorgen dat hij de hond losliet. Volgens het OM was dat nog geoorloofd. Toen de man de hond had losgelaten en nog op de grond lag, gaf de begeleider zijn hond evenwel het commando om de arrestant te bijten (“vast, vast”). Ook werd de betoger met een wapenstok geslagen door beide agenten. Volgens het OM was dat niet proportioneel. Afwerende bewegingen Justitie zegt dat een diensthond na een vuurwapen het zwaarste geweldsmiddel van de politie is. De hondengeleider had even moeten nadenken of hij zijn hond alsnog moest laten aanvallen, betoogden de officieren van justitie in de rechtszaal. “Als hij dit had gedaan, had hij gezien dat de man slechts afwerende bewegingen maakte en zich al op zijn buik draaide. Maar hij heeft min of meer blind de hond opnieuw laten bijten.” De ME’er begon toen ook weer te slaan, omdat de man zich in zijn ogen verzette tegen zijn arrestatie. De arrestant liep verschillende verwondingen op en is in het ziekenhuis behandeld. Een omstander maakte beelden van het voorval: Het OM houdt er bij de eis rekening mee dat de politie in het voorjaar van 2021 onder grote druk stond, omdat er wekelijks demonstraties waren. Ook heeft het lang geduurd voor de zaak voor de rechter kwam en dat rekent het OM zichzelf aan. Tijdens de coronapandemie werd veelvuldig gedemonstreerd tegen de maatregelen die het kabinet nam om verspreiding van het coronavirus tegen te gaan. De betogingen waren vaak op het Museumplein in Amsterdam, maar er waren ook protesten in Den Haag. Deze demonstratie op 14 maart 2021, door de betogers ‘koffiedrinkactie’ genoemd, trok tussen de 2000 en 3000 mensen en verliep tamelijk ongedwongen. Eigenlijk was de betoging niet toegestaan, maar de autoriteiten gedoogden deze toch enige tijd. Toen de aanwezigen zich niet aan de coronaregels hielden vroeg de politie hen een paar keer om te vertrekken. Kort voor het einde werd het evenement ontbonden door burgemeester Van Zanen. Ruim honderd aangiften Toen escaleerde het wel: de politie voerde charges uit met paarden en honden. Ook werden waterkanonnen ingezet tegen mensen die niet wilden weggaan en op het gras bleven zitten. Een hondengeleider die werd belaagd, loste een waarschuwingsschot. Ook werd een vrouw aangereden door een ME-busje, volgens de politie onbedoeld. Twintig mensen werden opgepakt. Meerdere demonstranten en agenten raakten gewond. Amnesty International sprak zich een dag later uit tegen het politiegeweld, dat niet in verhouding zou hebben gestaan tot de werkelijke dreiging. In totaal zijn na de betoging meer dan honderd aangiften tegen de politie gedaan, daarom vindt het OM het belangrijk dat de rechter een oordeel geeft over het toegepaste geweld. De uitspraak tegen de twee agenten is op 19 december. Een rechtszaak tegen agenten die geweld hebben gebruikt, leidt zelden tot een veroordeling. De politie was vorig jaar volgens eigen cijfers bij ruim 3 miljoen incidenten ter plaatse. Daarbij hebben politiemensen ruim 35.000 keer geweld gebruikt. In bijna 2500 gevallen leidde dat tot zwaardere verwondingen bij verdachten. Volgens de politie zelf is in 343 van die incidenten niet professioneel gehandeld. Er is negen keer een disciplinaire maatregel genomen, zoals een berisping of ontslag. In twee gevallen zijn agenten vorig jaar vervolgd door het Openbaar Ministerie en dat heeft tot één veroordeling geleid.